Via Carolina: Ziek in Zipolite

Daar zit je dan, op één van de mooiste paradijsjes van Mexico: Zipolite. Op onze dag van aankomst (5 januari) zaten we meteen heerlijk met een Coronaatje naar de ondergaande zon te kijken. Maar een dag later kwamen we onze kamer al niet meer af: griep!! Keel, hoofd, maag, koorts, alles erop en eraan. Allebei! Nou zullen jullie bij het zien van de foto's van ons onderkomen misschien weinig medelijden met ons hebben en zeggen "In die hangmat wil ik ook wel een paar dagen uitzieken", maar als je je echt beroerd voelt kun je zelfs van die ongekende schoonheid niet genieten.
Gelukkig hebben we daar toch nog een dag de tijd voor gekregen. Onze laatste dag hier (8 januari) ging het alweer stukken beter met ons en hebben we een paar hele leuke dingen kunnen doen. 's Ochtends hebben we het schildpaddencentrum in het dorpje Mazunte (maar een paar kilometer verderop) bekeken. Daar kun je alle soorten zien die Mexico rijk is en geven de vrijwilligers voorlichting over het werk dat ze doen ter bescherming van de schildpadden. Daarna hebben we geluncht in Agustinillo, voor mij het dorpje met het mooiste strandje aan dit stukje kust van Oaxaca.
Toen was het toch weer even tijd voor een siësta, even liggen met onze nog verkouden koppies, en daarna waren we weer fit genoeg voor een toertje in een roeibootje door een laguna met mangroven bij Ventanilla, net voorbij Mazunte. Op zoek naar vogels, krokodillen, leguanen en schildpadden. Nou, die hebben we volop gezien! Wow!! Alleen dit tripje al maakte ons verblijf hier toch helemaal goed.
Daarna hebben we met een lekker hapje op het strand in Zipolite afscheid genomen van deze bijzondere plek. Een plek waar het toerisme de ongerepte natuur nog niet heeft aangetast. Zelfs de vele hippies uit alle hoeken van de wereld die hier in Zipolite zijn neergestreken (het dorpje staat daar om bekend) hebben de Mexicaanse sfeer gelukkig niet verpest. Alles blijft kleinschalig en eenvoudig hier.

Minpuntje zijn wel al die straathonden. Het zijn er zoveel! En het gaat maar door aangezien ze niet geholpen zijn. Ook hier door ons hotel Biuzaa loopt een schattig teefje. Marjolein heeft haar Lolita genoemd. Ze is loops en wordt continu gevolgd door een paar reutjes. Dus daar zullen wel weer puppy's van komen binnenkort. Waar moeten die naartoe? Waar moeten ze van leven? Gelukkig zien ze er in Zipolite nog redelijk gevoed uit en worden ze weleens door een hippie geadopteerd. Dit probleem is in de rest van Mexico nog veel groter. Waarom pakt niemand dat nou eens aan met een castratieprogramma?
Maar wees niet bang, we nemen dit keer geen hondje mee naar Nederland, hoor. Ook Lolita niet. Is helaas geen doen. En ook geen oplossing.

Morgenochtend zullen we al vroeg beginnen aan een lange reis door de bergen terug naar de stad Oaxaca.