Gisteren (zaterdag) hebben we weer een hoogtepunt van deze toch al bijzondere reis beleefd. 's Avonds was ik zelfs te moe en te zeer onder de indruk om er iets over te schrijven. Vandaar nu een dag later vanuit Zipolite.
Gisteren gingen we naar Juchitán, een half uurtje van Tehuantepec. De stad is beroemd om de sterke vrouwen en de Muxe. In dit land van de macho's is Juchitán een door veel antropologen bestudeerde uitzondering. Hier is de vrouw de baas, hier heerst een matrilineaire cultuur. Vooral in de economie nemen zij de beslissingen.
De Muxes zijn mannen die zich kleden als vrouwen. Een soort travestieten dus. Ze zijn volledig geaccepteerd in deze cultuur. Veel families zien het zelfs als een zegen als hun zoon zich ontwikkelt tot Muxe. Ze worden namelijk geacht voor hun ouders te zorgen tot hun dood. De acceptatie heeft dus twee gezichten: de Muxes genieten alle respect en niemand kijkt er op van een man in vrouwenkleding en make-up, maar ze hebben niet de vrijheid hun eigen leven te leiden en te trouwen bijvoorbeeld.
Toen wij afreisden naar Juchitán wisten we niet of we hier wat van mee zouden krijgen. We gingen gewoon wat sfeer proeven en Tehuana-bloesjes en -jurken kijken. We hadden in Tehuantepec al gehoord dat hier veel meer te koop was. Dus we begonnen op de markt. Een enorme markt! En wat een mooie tehuanas! Ik zag door de bomen het bos niet meer, maar heb toch een blouse en een jurk kunnen kiezen :-)
Op de markt hadden bijna alle vrouwen deze traditionele kleding aan. Prachtig! Ook werden we soms geholpen door een Muxe, die veel in deze branche werken.
Na uren geslenterd te hebben reden we weer het stadje uit richting de naastgelegen laguna om wat vogels te kijken. Met de kaart in de hand hadden we een klein dorpje aan de rand van het water uitgekozen. Eenmaal aangekomen bleek het helemaal niks. Geen laguna te zien; wel veel armoede en straathonden in erbarmelijke omstandigheden. We wilden rechtsomkeert, toe we in een straatje heel veel vrouwen in de mooiste Tehuana-jurken zagen lopen. Ook hoorden we harde muziek. Wij er op af en wat zagen we: una boda, een huwelijksfeest. Het hele dorp was er. Alle vrouwen prachtig gekleed aan de ene kant en de mannen aan de andere kant. De Muxes waren in de bediening, maar ook waren er een paar Muxes te gast die zich flink opgedoft hadden in hun Tehuana. Wij keken met grote ogen om een hoekje. Al gauw kwam er iemand op ons af: ,,Kom binnen! Willen jullie meefeesten?" In eerste instantie sloegen we uit bescheidenheid het aantrekkelijke aanbod een paar keer af, maar voor we het wisten zaten we (in ons zweterige kloffie) tussen de vrouwen op een klapstoeltje met een maaltijd voor onze neus. We werden voorgesteld aan het bruidspaar en diverse gasten. Een van de heren vroeg Marjolein te dans. Net toen de banda Mixe een traditionele dans speelde. Dus daar stond ze tussen al die vrouwen!! Haha! Geweldig! Ik heb enorm gelachen en ik was niet de enige!!!
Net voor het donker waren we weer in ons hotel in Tehuantepec. Een fantastische ervaring rijker.
Gisteren gingen we naar Juchitán, een half uurtje van Tehuantepec. De stad is beroemd om de sterke vrouwen en de Muxe. In dit land van de macho's is Juchitán een door veel antropologen bestudeerde uitzondering. Hier is de vrouw de baas, hier heerst een matrilineaire cultuur. Vooral in de economie nemen zij de beslissingen.
De Muxes zijn mannen die zich kleden als vrouwen. Een soort travestieten dus. Ze zijn volledig geaccepteerd in deze cultuur. Veel families zien het zelfs als een zegen als hun zoon zich ontwikkelt tot Muxe. Ze worden namelijk geacht voor hun ouders te zorgen tot hun dood. De acceptatie heeft dus twee gezichten: de Muxes genieten alle respect en niemand kijkt er op van een man in vrouwenkleding en make-up, maar ze hebben niet de vrijheid hun eigen leven te leiden en te trouwen bijvoorbeeld.
Toen wij afreisden naar Juchitán wisten we niet of we hier wat van mee zouden krijgen. We gingen gewoon wat sfeer proeven en Tehuana-bloesjes en -jurken kijken. We hadden in Tehuantepec al gehoord dat hier veel meer te koop was. Dus we begonnen op de markt. Een enorme markt! En wat een mooie tehuanas! Ik zag door de bomen het bos niet meer, maar heb toch een blouse en een jurk kunnen kiezen :-)
Op de markt hadden bijna alle vrouwen deze traditionele kleding aan. Prachtig! Ook werden we soms geholpen door een Muxe, die veel in deze branche werken.
Na uren geslenterd te hebben reden we weer het stadje uit richting de naastgelegen laguna om wat vogels te kijken. Met de kaart in de hand hadden we een klein dorpje aan de rand van het water uitgekozen. Eenmaal aangekomen bleek het helemaal niks. Geen laguna te zien; wel veel armoede en straathonden in erbarmelijke omstandigheden. We wilden rechtsomkeert, toe we in een straatje heel veel vrouwen in de mooiste Tehuana-jurken zagen lopen. Ook hoorden we harde muziek. Wij er op af en wat zagen we: una boda, een huwelijksfeest. Het hele dorp was er. Alle vrouwen prachtig gekleed aan de ene kant en de mannen aan de andere kant. De Muxes waren in de bediening, maar ook waren er een paar Muxes te gast die zich flink opgedoft hadden in hun Tehuana. Wij keken met grote ogen om een hoekje. Al gauw kwam er iemand op ons af: ,,Kom binnen! Willen jullie meefeesten?" In eerste instantie sloegen we uit bescheidenheid het aantrekkelijke aanbod een paar keer af, maar voor we het wisten zaten we (in ons zweterige kloffie) tussen de vrouwen op een klapstoeltje met een maaltijd voor onze neus. We werden voorgesteld aan het bruidspaar en diverse gasten. Een van de heren vroeg Marjolein te dans. Net toen de banda Mixe een traditionele dans speelde. Dus daar stond ze tussen al die vrouwen!! Haha! Geweldig! Ik heb enorm gelachen en ik was niet de enige!!!
Net voor het donker waren we weer in ons hotel in Tehuantepec. Een fantastische ervaring rijker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten