De rit van Zipolite naar Oaxaca was zwaar. 250 kilometer waarvan 150 in de bergen met heel heftige bochten. Bovendien was het wegdek heel slecht met grote gaten of soms stukken zelfs helemaal weggeslagen. Heel goed opletten dus! En dat terwijl je het liefst alleen maar om je heen zou willen kijken want het was, naast zwaar, vooral waanzinnig mooi. Vooral de eerste helft. Heel tropisch, warm, vochtig, watervalletjes, veel bananenbomen, kleine bergdorpjes. Prachtig. Hier willen we zeker nog eens met meer tijd doorheen rijden.
Het tweede gedeelte was bosachtiger met naaldbomen. Hier wordt veel met hout gewerkt en ook de huisjes zijn van hout, wat je in Mexico niet veel ziet. Hier worden ook de kleurrijke houten fantasie-figuren gemaakt (alebrijes) die internationaal bekend zijn. We hebben er onderweg twee gekocht.
Het laatste deel was vlakker en droger met veel cactussen.
In Oaxaca hadden we nog twee dingen op ons lijstje staan: de archeologische zone net buiten de stad Monte Alban en het textiel museum. Dat hebben we gisteren gedaan.
Ook hebben we genoten van het mooie weer: 30 graden. In Mexico-stad hoeven we daar niet op te rekenen. Daar rijden we vandaag weer naartoe. Op naar Silvia, Mila, Lola en Luna!
Tjonge wat een prachtige reis maken jullie, de foto's geven goed weer wat jullie allemaal zien en tegen komen aan moois. En woensdag in het Tequila museum zingen in Voces de México, mooi hoor!! Abrazos Hans!!
BeantwoordenVerwijderen