Quality time con amigos

Ons laatste weekje van deze vakantie hebben we vrijgehouden om in de eerste plaats wat uit te rusten en daarnaast wat tijd door te brengen met amigos in Mexico-stad. We ontbijten elke ochtend op ons gemakje met Silvia. Daarna heeft zij vaak een afspraak en zoeken wij een leuk koffietentje, restaurantje of parkje op. We wandelen wat door de stad, vangen nog een laatste zonnestraal op. Alles op ons gemakje. Zo hebben we zondag geslenterd langs Reforma en gekeken bij de 'voladores' de Papantla voor het Antropologisch museum. Maandag waren we weer eens in Coyoacan en dinsdag in het opgeslokte dorpje Tlalpan.

Woensdag was het tijd voor wat meer actie. Itzel Hernández, een zangeres die ik nog ken uit de tijd dat we allebei op Maria de Lourdes' Escuela de la Música Mexicana zaten, had mij uitgenodigd voor haar tv-programma (via internet) Voces de México. Zelf nodigde ik gitarist Elias Torres uit om mij te begeleiden. Elias is voor veel Nederlanders geen onbekende aangezien hij ook de vaste begeleider van Maria was. 's Middags ging ik naar zijn huis om wat te reperteren, en bij te kletsen met zijn familie, en 's avonds gingen we naar het Museo del Tequila op Garibaldi voor de opname van het programma. Silvia was ook van te partij om twee duetten met mij te zingen, zoals we vroeger zo vaak deden. In het publiek zaten enkele bekenden van vroeger en wat liefhebbers van de Mexicaanse muziek uit Colombia en Venezuela. Zo werd het vanzelf een gezellige "bohemia". Mét tequila uiteraard.

Vandaag gaan we eten in Café Tacuba met een amigo die ik al jaaaaaren niet gezien heb en morgen hebben we een afscheidsfeestje met een groep amigos in het restaurant Arroyo waar livemuziek is. En dan zit het er helaas weer op. We hebben genoten en hopelijk jullie via dit blog ook. Hasta la próxima!!

 

Los voladores de Papantla en el DF

Un cafecito en Tlalpan

Café con pastel con la familia Torres

Ramiro Hernández, yo, Elías Torres, Itzel Hernandez y Fidel Rivera

'Por la banqueta de enfrente' con Silvia

Bijschrift toevoegen

El elenco de Voces de México, 15 de enero 2014

Con Itzel

Con mi amigo, el maestro Elías Torres

Escribiendo mi blog

Terug in Oaxaca

De rit van Zipolite naar Oaxaca was zwaar. 250 kilometer waarvan 150 in de bergen met heel heftige bochten. Bovendien was het wegdek heel slecht met grote gaten of soms stukken zelfs helemaal weggeslagen. Heel goed opletten dus! En dat terwijl je het liefst alleen maar om je heen zou willen kijken want het was, naast zwaar, vooral waanzinnig mooi. Vooral de eerste helft. Heel tropisch, warm, vochtig, watervalletjes, veel bananenbomen, kleine bergdorpjes. Prachtig. Hier willen we zeker nog eens met meer tijd doorheen rijden.
Het tweede gedeelte was bosachtiger met naaldbomen. Hier wordt veel met hout gewerkt en ook de huisjes zijn van hout, wat je in Mexico niet veel ziet. Hier worden ook de kleurrijke houten fantasie-figuren gemaakt (alebrijes) die internationaal bekend zijn. We hebben er onderweg twee gekocht.
Het laatste deel was vlakker en droger met veel cactussen.

In Oaxaca hadden we nog twee dingen op ons lijstje staan: de archeologische zone net buiten de stad Monte Alban en het textiel museum. Dat hebben we gisteren gedaan.
Ook hebben we genoten van het mooie weer: 30 graden. In Mexico-stad hoeven we daar niet op te rekenen. Daar rijden we vandaag weer naartoe. Op naar Silvia, Mila, Lola en Luna!

Ziek in Zipolite

Daar zit je dan, op één van de mooiste paradijsjes van Mexico: Zipolite. Op onze dag van aankomst (5 januari) zaten we meteen heerlijk met een Coronaatje naar de ondergaande zon te kijken. Maar een dag later kwamen we onze kamer al niet meer af: griep!! Keel, hoofd, maag, koorts, alles erop en eraan. Allebei! Nou zullen jullie bij het zien van de foto's van ons onderkomen misschien weinig medelijden met ons hebben en zeggen "In die hangmat wil ik ook wel een paar dagen uitzieken", maar als je je echt beroerd voelt kun je zelfs van die ongekende schoonheid niet genieten.
Gelukkig hebben we daar toch nog een dag de tijd voor gekregen. Onze laatste dag hier (8 januari) ging het alweer stukken beter met ons en hebben we een paar hele leuke dingen kunnen doen. 's Ochtends hebben we het schildpaddencentrum in het dorpje Mazunte (maar een paar kilometer verderop) bekeken. Daar kun je alle soorten zien die Mexico rijk is en geven de vrijwilligers voorlichting over het werk dat ze doen ter bescherming van de schildpadden. Daarna hebben we geluncht in Agustinillo, voor mij het dorpje met het mooiste strandje aan dit stukje kust van Oaxaca.
Toen was het toch weer even tijd voor een siësta, even liggen met onze nog verkouden koppies, en daarna waren we weer fit genoeg voor een toertje in een roeibootje door een laguna met mangroven bij Ventanilla, net voorbij Mazunte. Op zoek naar vogels, krokodillen, leguanen en schildpadden. Nou, die hebben we volop gezien! Wow!! Alleen dit tripje al maakte ons verblijf hier toch helemaal goed.
Daarna hebben we met een lekker hapje op het strand in Zipolite afscheid genomen van deze bijzondere plek. Een plek waar het toerisme de ongerepte natuur nog niet heeft aangetast. Zelfs de vele hippies uit alle hoeken van de wereld die hier in Zipolite zijn neergestreken (het dorpje staat daar om bekend) hebben de Mexicaanse sfeer gelukkig niet verpest. Alles blijft kleinschalig en eenvoudig hier.

Minpuntje zijn wel al die straathonden. Het zijn er zoveel! En het gaat maar door aangezien ze niet geholpen zijn. Ook hier door ons hotel Biuzaa loopt een schattig teefje. Marjolein heeft haar Lolita genoemd. Ze is loops en wordt continu gevolgd door een paar reutjes. Dus daar zullen wel weer puppy's van komen binnenkort. Waar moeten die naartoe? Waar moeten ze van leven? Gelukkig zien ze er in Zipolite nog redelijk gevoed uit en worden ze weleens door een hippie geadopteerd. Dit probleem is in de rest van Mexico nog veel groter. Waarom pakt niemand dat nou eens aan met een castratieprogramma?
Maar wees niet bang, we nemen dit keer geen hondje mee naar Nederland, hoor. Ook Lolita niet. Is helaas geen doen. En ook geen oplossing.

Morgenochtend zullen we al vroeg beginnen aan een lange reis door de bergen terug naar de stad Oaxaca.

 

Sunset in Zipolite

Onze hangmat op het balkon van onze cabaña

Lunch in Agustinillo

Agustinillo!!

Ook Agustinillo! Qué bonita playa!

Varen door de mangroven bij Ventanilla

Er zaten veel krokodillen...

...schildpadden...

...grote ijsvogels...

...kleinere ijsvogels...

...leguanen...

De "mainroad" van Zipolite

Lolita preciosa!

Bij Ventanilla op weg naar het bootje om door de laguna de varen

Het schildpaddencentrum in Mazunte

Onze mooie cabaña op de heuvel bij Zipolite (Cabañas Biuzaa)

Een eenvoudiger plekje huren kan natuurlijk ook. En zeker niet verkeerd! Op het strand van Zipolite.

Las mujeres de Juchitán

Gisteren (zaterdag) hebben we weer een hoogtepunt van deze toch al bijzondere reis beleefd. 's Avonds was ik zelfs te moe en te zeer onder de indruk om er iets over te schrijven. Vandaar nu een dag later vanuit Zipolite.
Gisteren gingen we naar Juchitán, een half uurtje van Tehuantepec. De stad is beroemd om de sterke vrouwen en de Muxe. In dit land van de macho's is Juchitán een door veel antropologen bestudeerde uitzondering. Hier is de vrouw de baas, hier heerst een matrilineaire cultuur. Vooral in de economie nemen zij de beslissingen.
De Muxes zijn mannen die zich kleden als vrouwen. Een soort travestieten dus. Ze zijn volledig geaccepteerd in deze cultuur. Veel families zien het zelfs als een zegen als hun zoon zich ontwikkelt tot Muxe. Ze worden namelijk geacht voor hun ouders te zorgen tot hun dood. De acceptatie heeft dus twee gezichten: de Muxes genieten alle respect en niemand kijkt er op van een man in vrouwenkleding en make-up, maar ze hebben niet de vrijheid hun eigen leven te leiden en te trouwen bijvoorbeeld.
Toen wij afreisden naar Juchitán wisten we niet of we hier wat van mee zouden krijgen. We gingen gewoon wat sfeer proeven en Tehuana-bloesjes en -jurken kijken. We hadden in Tehuantepec al gehoord dat hier veel meer te koop was. Dus we begonnen op de markt. Een enorme markt! En wat een mooie tehuanas! Ik zag door de bomen het bos niet meer, maar heb toch een blouse en een jurk kunnen kiezen :-)
Op de markt hadden bijna alle vrouwen deze traditionele kleding aan. Prachtig! Ook werden we soms geholpen door een Muxe, die veel in deze branche werken.
Na uren geslenterd te hebben reden we weer het stadje uit richting de naastgelegen laguna om wat vogels te kijken. Met de kaart in de hand hadden we een klein dorpje aan de rand van het water uitgekozen. Eenmaal aangekomen bleek het helemaal niks. Geen laguna te zien; wel veel armoede en straathonden in erbarmelijke omstandigheden. We wilden rechtsomkeert, toe we in een straatje heel veel vrouwen in de mooiste Tehuana-jurken zagen lopen. Ook hoorden we harde muziek. Wij er op af en wat zagen we: una boda, een huwelijksfeest. Het hele dorp was er. Alle vrouwen prachtig gekleed aan de ene kant en de mannen aan de andere kant. De Muxes waren in de bediening, maar ook waren er een paar Muxes te gast die zich flink opgedoft hadden in hun Tehuana. Wij keken met grote ogen om een hoekje. Al gauw kwam er iemand op ons af: ,,Kom binnen! Willen jullie meefeesten?" In eerste instantie sloegen we uit bescheidenheid het aantrekkelijke aanbod een paar keer af, maar voor we het wisten zaten we (in ons zweterige kloffie) tussen de vrouwen op een klapstoeltje met een maaltijd voor onze neus. We werden voorgesteld aan het bruidspaar en diverse gasten. Een van de heren vroeg Marjolein te dans. Net toen de banda Mixe een traditionele dans speelde. Dus daar stond ze tussen al die vrouwen!! Haha! Geweldig! Ik heb enorm gelachen en ik was niet de enige!!!
Net voor het donker waren we weer in ons hotel in Tehuantepec. Een fantastische ervaring rijker.

 

Saborear México en los mercados

In alle dorpjes en stadjes waar we komen  gaan we altijd, vaste prik, naar de markt. Ik ben er gek op. Je proeft er het best de Mexicaanse sfeer en ook het lekkerste eten. Toen we 2 januari Oaxaca uit reden hebben we bijvoorbeeld heerlijk gegeten op de markt in Tule. Ik een tlayuda, Marjolein mole negro. De tortillas worden ter plekke met de hand gemaakt en verwarmd op een grote comal op houtskool.
Als je de markt op loopt is het soms eerst even schrikken van het geschreeuw van de vrouwen die jou proberen te overtuigen van het feit dat het eten bij hun het allerlekkerst is. Ze dreunen in razend tempo het hele menu op, druk wapperend met de kaart. Maar als je eenmaal zit is het voorbij en is het genieten. Van het eten, maar ook van de mensen en alles wat er om je heen gebeurt.
Vandaag zijn we in Tehuantepec aangekomen. Daar was de markt helemaal een bijzondere belevenis. Zo authentiek! Veel vrouwen dragen hier nog de oorspronkelijke Zapoteekse kleding met wijde rokken en geborduurde bloesjes. Prachtig om te zien. In het oude klooster in het dorp zagen we nog een kleine tentoonstelling over deze beroemde tehuana-jurken.
Overigens hebben we hier niet op de markt gegeten maar in een restaurant met mooie wandschilderingen. Ook leuk (en lekker)!

 

Onderweg van Oaxaca naar Tehuantepec hebben we de archeologische zone Mitla bezocht. Geen grote, hoge piramides, maar wel mooie versieringen erop in reliëf. In het dorpje hebben we een hotel gezocht. We konden kiezen uit heel duur en luxe, of heel goedkoop en - hoe zal ik het aardig zeggen - "basic". Het werd dat laatste dus de foto's zal ik jullie besparen ;-)
De volgende dag hebben we ruim 200 kilometer gereden door prachtige bergen. Wat een rit! Wat een vergezichten! Niet op foto vast te leggen natuurlijk, maar toch een poging gedaan.

 

El mercado de Tule!

Las mejores tlayudas!

De onderneemsters van Tehuantepec

Mandarijnen kopen op de markt in Tehuantepec

El mercado de Tehuantepec. Authentiek. Kleurrijk.

Wijde rokken, geborduurde bloesjes en een beetje overgewicht. Daar houden de Istmeños van!

Dit is het openbaar vervoer in Tehuantepec: el mototaxi.

Een klein museumpje, iets te klein wat mij betreft.

Maar het oude klooster was mooi

En het populairste restaurant van Tehuantepec ook

Onderweg van Oaxaca naar Tehuantepec hebben we overnacht in Mitla zodat we voldoende tijd hadden de mooie piramides daar te bekijken.

Vooral bekend om het reliëf in steen uitgehakt

En route naar Tehuantepec.