El último trago ... eh ... día

Even een korte update, want we zitten nu (vrijdagavond 21 uur, Mexicaanse tijd) op vliegveld Benito Juarez, klaar voor de vlucht naar Amsterdam. Gisteren zijn we de hele dag druk geweest met het benefietoptreden van Silvia in Pachuca, anderhalf uur rijden van Mexico-stad. Een stad waar ik vroeger veel opgetreden heb, dankzij Silvia, omdat zij goeverneursvrouw is geweest van de staat Hidalgo (waar Pachuca de hoofdstad van is). Het was heel leuk om zoveel bekende gezichten te zien en om weer eens met Silvia op het podium te staan.

Vandaag, el último día, zijn we nog een keer naar Coyoacán geweest, nu naar het museum van Frida Kahlo, la casa azul. Daarna hebben we heeeeeerlijk mole gegeten en tot slot gingen we voor koffie met taart naar Elías Torres, één van Mexico's beste gitaristen en een goede vriend. Het was een kort bezoek, maar wel heel gezellig en natuurlijk kwam de gitaar er even bij.

En toen.... afscheid nemen en naar het vliegveld. Het zit er op. Que nos toquen las Golondrinas! Hasta pronto Mexico!

Straks in Nederland zal ik nog meer foto's uploaden en ook nog wat meer tekst en uitleg. Tot dan!

Mexico, mi Tenochtitlan

Mexico-stad, een monster met meer dan 22 miljoen inwoners, miljoenen krioelende auto's, vervallen gebouwen en stinkende smog. Toch hou ik van die stad waar ik 10 jaar heb gewoond. Omdat het ook zoveel mooie plekjes heeft, omdat je de boeiende geschiedenis voelt en omdat er altijd wat te doen en te zien is. Gister hebben we heel wat kilometers afgelegd door het centrum. We begonnen bij La Plaza de las Tres Culturas (Tlatelolco) waar prachtige ruïnes van Azteken piramides te bekijken zijn. De Azteken hielden daar hun markt en hadden een grote piramide (Templo Mayor) die de Spanjaarden verwoest hebben. Van de stenen bouwden zij een katholieke kerk op de plaats van de piramide.
Na dit rondje zijn we naar het nieuwe Museo de Arte Popular (MAP) gegaan, vlakbij het park La Alameda. Prachtig! Wat kunnen Mexicanen toch mooie dingen maken. Daarna op de Mercado de Artesanías nog wat leuke kleine dingetjes gekocht. De koffer zit nu echt bomvol!
Tot slot zijn we via Calle Madero (die nu gelukkig autovrij is!) naar het Zócalo gelopen. Grappig was dat we in Calle Madero een flinke rij mensen voor een winkel zagen staan. Nieuwsgierig gingen we kijken wat daar te halen viel, maar het bleek dat ze allemaal naar een groot scherm stonden te kijken waar André Rieu op werd vertoond. Ongelooflijk hoe populair die man hier is!

Van bovenstaande wandeling hebben we niet veel foto's, maar ik weet dat velen van jullie het precies voor je zien, daarom wilde ik het jullie niet onthouden.

Rancho alegre

Zo, we zijn weer terug van een paar heerlijke dagen op de rancho van Silvia in Huichapan. We begonnen zondag met een wandelingetje door het dorpje en over de kleurrijke markt. Daar hebben we ook heerlijk gegeten. Toen door naar rancho Las Galindas, waar we de rest van de dag lekker gechilled hebben.
Maandag zijn we naar "El Geiser" geweest, een heetwaterbron vlakbij de rancho, middenin een woestijnachtig landschap. Heerlijk om in die gloeiendhete stoom te staan die zo uit de aarde spuit. De stinkende zwaveldampen neem je dan voor lief. Gezond, zegt men. Ook de warme baden zijn een weldaad!
Dinsdag zijn we, na wat relaxen op de rancho, via het leuke dorpje Tequisquiapan weer naar "huis" gegaan. Helemaal uitgerust!

El sol!!!

Yes! Eindelijk hebben we het weer dat bij Mexico hoort! Een heerlijk temperatuurtje en blauwe luchten! Eindelijk de Mexicaanse bloesjes aan. Eindelijk de bleke bekkies in de zon. Gister (zaterdag) hebben we daar van genoten in Cuitzeo, een groot meer bij Morelia. We hebben daar een kleine archeologische zone bezocht (Tres Cerritos) en het gelijknamige dorpje dat een mooi klooster heeft.
Daarna weer het gaspedaal ingetrapt voor het laatste stuk naar Mexico DF. Superleuk om Silvia weer te zien. Iedereen die haar kent krijgt de hartelijke groeten. Straks gaan we met haar en Lucía naar de rancho in Huichapan. Internetten zal daar lastig worden, dus tot over een paar dagen!

Chapala, tienes de un cuento la magia

Vandaag veel kilometers gemaakt in onze modderschuit. Maar toch ook veel gezien. Met name de stops bij Chapala, het grootste meer van Mexico, waren de moeite waard. Bij het dorpje Petatán zagen we honderden pelikanen bijelkaar! Ze zaten allemaal te wachten op het afval van de vissers. Wat een spektakel! Ook witte reigers en meeuwen pikten mee. Heel gaaf!
Daarna bijna aan een stuk doorgereden naar Morelia, hoofdstad van de staat Michoacán, waar we een hotelletje hebben gezocht. 's Avonds in het centrum, naast de mooi verlichte kathedraal, hebben we nog een stukje van een optreden van een ballet folclórico meegepikt. Uiteraard dansten ze dé dans van Michoacán: el baile de los viejitos.

URGE!!... el calorcito

Het was een lekker dagje hoor, vandaag. Even letterlijk wat gas teruggenomen. Gewandeld door het pittoreske dorpje Tapalpa en door de mooie natuur in de directe omgeving. Met fototoestel en verrekijker bij de hand om wat leuke vogels te spotten. En dat is goed gelukt. We hebben veel moois gezien! Alleen de hoogste waterval van Jalisco (el Salto del Nogal) hebben we moeten laten schieten omdat, door het slechte weer van de afgelopen twee weken, de toegangswegen onbegaanbaar bleken. En we hadden even geen zin meer in dergelijke avonturen met de Chevy! We zijn trouwens dat slechte weer behoorlijk zat. Vandaag was het gelukkig droog, maar zo koud!! Waar is dat lekkere Mexicaanse zonnetje toch gebleven? We gaan 'm opzoeken. Morgen vertrekken we hier en rijden we alvast een groot gedeelte van de terugweg naar Mexico-stad. Het schijnt morgen toch weer te gaan regenen, dus dan kunnen we maar beter kilometers vreten. Na morgen zou het weer een stuk beter moeten worden. Hmmm... dat hebben we eerder gehoord. Ojalá....

Que sube y que baja

Pfff, dat was een avontuurlijk dagje gister. Eerst gingen we het beschermde natuurgebied La Sierra de Quila in. Ik schrok al van die weg - een keienweg van 30 km lang hoog de bergen in - maar volgens Lein kon onze Chevy dat prima aan. Inderdaad, na een half uurtje schudden wen je er aan en ging het goed. Bovendien waren de beloningen het meer dan waard: wat een uitzichten! Heel indrukwekkend! Om naar de vennetjes en meertjes in het natuurgebied te gaan moesten we van de hoofdweg af. Dat hebben we een paar kilometer geprobeerd, maar dat werd toch iets te heftig voor ons karretje. Dus terug en door over de keien. Toen we het natuurgebied weer uitreden veranderde deze weg in een zandpad. Die hebben we nog kilometerslang moeten volgen, weer om de bergen heen via kleine dorpjes terug naar ons beginpunt Tecolotlán. Spannend! Maar ook heel mooi. We kwamen alleen af en toe wat mannen te paard tegen. Is ook een beter idee op die wegen!
Eenmaal weer asfalt onder de wielen gaven we flink gas richting Tapalpa. Weer een prachtige route door de bergen. Wat een mooi stukje Jalisco is dit! Tot ... de asfaltweg onaangekondigd ophield en we weer 25 km onverhard moesten rijden. Echt spannend werd het toen we moesten afdalen door de blubber. Net toen we dachten dit gaan we niet redden kwamen we twee cowboys tegen die ons verzekerden dat we het ergste hadden gehad. Inderdaad viel het daarna mee en hebben we nog kunnen genieten van mooie vergezichten. Zoals de zogenaamde Piedrotas vlak voor Tapalpa. Het dorpje is ook erg mooi trouwens: witte huisjes, houten balkonnetjes en rode dakpannen; het hele dorp. Nu de omgeving maar eens verkennen. Zoveel mogelijk te voet zodat de Chevy even mag rusten. Hij heeft het goed gedaan maar volgende keer nemen we een 4 x 4!

Es la fiesta del mariachi, que te alegra el corazón!

Ha! Niks te beleven in Tecolotlán zei ik? Nou, dat zal zo'n 355 dagen per jaar kloppen, maar die andere 10 dagen is het groot feest in Teco. En laat dat nou net de carnavalsdagen zijn, de 10 dagen voor aswoensdag. Oftewel, zonder dat we het wisten vielen wij met onze neus in de boter gisteravond. Of beter gezegd: in de tequila. Rondom het dorpsplein was vanalles te beleven met terrasjes, eettentjes en kraampjes. Wij namen al vroeg op de avond plaats op één van de terrasjes waar een vreselijk slechte mariachi stond te spelen. We dachten dat het niet veel beter zou worden, tot een nieuwe mariachi-groep er aan kwam. Tien man in mooie pakken. Toen ze begonnen te spelen vielen onze monden open: WOW! Wat waren die jongens goed! Bijna 2 uur lang hebben ze exclusief voor de mensen aan de tafel naast ons gespeeld. Het werd een bere-gezellige avond met de nodige tequilaatjes en leuke gesprekken met aardige mensen uit Teco. Zij vertelden ons trouwens dat aanstaande zaterdag Mariachi Vargas de Tecalitlán in de arena van het dorp speelt. Au! Dat deed even pijn! Daar kunnen we namelijk echt niet bij zijn. Effe balen dus, maar de avond was leuk genoeg en deze mariachi (Trigo de Alteñas) goed genoeg om dat snel weer te vergeten. Dit was al super!

De Cocula es el mariachi...

Van de cuna (wieg) van de tequila zijn we vandaag naar de cuna van de mariachi gereden. Nou, dan is meteen overduidelijk waar Mexico trotser op is... In Cocula was werkelijk niets te doen. Een armetierig museumpje is alles wat naar de historie van de mariachi verwijst. Nee, we waren daar snel weer weg. Nu zitten we in Tecolotlán. Ook een weinig inspirerend dorpje, maar wel aan de voet van een mooi natuurgebied: Sierra de Quila. Dat gaan we morgen eens bekijken. Dagje natuur in plaats van cultuur.

Onderweg van Tequila naar Cocula hebben we trouwens ook veel mooie natuur gezien, zoals een meertje met heel veel bijzondere watervogels. Wow! Jammer dat de ruitenwissers onderweg weer regelmatig aan moesten...

Tequila, terruño hermoso

Tequila, het dorpje dat haar naam gaf aan het wereldberoemde drankje gemaakt van agave. Daar zijn we vandaag rond het middaguur aangekomen na een korte rit vanuit Guadalajara. Onderweg zagen we steeds meer eindeloze velden met de blauwe agaven tegen een bergachtige achtergrond. Prachtig! In Tequila, waar veel van de beroemdste merken vandaan komen, begonnen we met een rondleiding bij Casa Cuervo, de grootste fabriek. We kregen uitleg over het hele proces van cactus tot neut, en mochten uiteraard ook proeven! Na afloop natuurlijk een flesje gekocht: Tequila Cuervo 1800 añejo! Síííí señor!

Na de proeverij leek het ons verstandig een bodempje te leggen, dus op naar onze favoriete plek voor een authentiek hapje: de markt. Daarna hebben we het Tequilamuseum bezocht en de rest van de middag door het dorp gelopen. Wat een mooi en gezellig plekje is dit! Kleurrijk, schoon, sfeervol, levendig. Echt een aanrader!

Aan het begin van de avond nog een tequilaatje gedronken in een leuk barretje van een ander tequilamerk: La Cofradía. Ik had er nog nooit van gehoord, maar hij bleek erg lekker. Het meisje dat de bar runt vertelde ons dat ook dit huis een mooie hacienda net buiten het dorp heeft, waar de tequila gemaakt wordt en waar toeristen kunnen kijken hoe dat gaat. Compleet met film, live muziek, eten en natuurlijk de drankjes. Wij hebben deze rondleiding niet meer gedaan, maar wel een mooi flesje gekocht. Ons bagageprobleem wordt dus steeds groter!!!

Ay qué lindo es Tlaquepaque!

Beter nieuws uit Tlaquepaque dit keer: het lijkt er op dat de storing die over heel midden-Mexico trok voorbij is. Maar wat een regen is hier gevallen, zeg! Gister (zaterdag) konden we eigenlijk geen kant op. We zijn heel even naar Tonalá geweest en kwamen drijfnat terug. Maar wel met een prachtig mooie keramische wasbak onder de arm voor onze nieuwe badkamer! Tonalá (net als Tlaquepaque vroeger een dorpje, nu een wijkje in Guadalajara) staat namelijk bekend om het beschilderde aardewerk. We hebben door de regen niet veel kunnen zien, maar zijn dus toch geslaagd. Hoe we 'm meenemen naar Nederland, weten we nog niet precies ...   ;-)

En we hebben vanmorgen (zondag) nog meer leuke dingetjes gekocht, voor onszelf en anderen, die een plekje in de koffer moeten krijgen. Vanmorgen, toen het voor het eerst in 48 uur droog was, hebben we namelijk geshopt in Tlaquepaque. Het dorpje was direct een stuk gezelliger zonder al die regen en stroomde al snel vol met Mexicaanse families die hier weekend kwamen vieren en verkopers die hun snuisterijen en lekkere hapjes aan hen probeerden te slijten. Wij begonnen onze jacht naar souvenirs op de overdekte markt, maar daar lag zoveel spul (soms mooi, soms heeeel lelijk) dat we door de bomen het bos niet zagen. In de leuke kleine winkeltjes in de straatjes van Tlaquepaque zijn we wel goed geslaagd.

's Middags hebben we gegeten in El Parián met Hector Pérez, waarschijnlijk de grootste fan van María de Lourdes in Mexico (hij heeft alles!!!). In El Parián zijn 's middags en 's avonds shows te zien van mariachis, zangers/zangeressen en ballet folclórico. Heel leuk! Na afloop nam hij ons nog even mee naar zijn dorpje/wijk in Guadalajara: Zapopan. Ook daar was het een gezellige drukte. Voor de indrukwekkende kerk werden indianendansen opgevoerd door verschillende groepen. Leuke sfeer!

Morgen naar Tequila!!