Tijd om San Miguel de Allende en Guanajuato te verlaten en écht de natuur in de trekken. En niet zomaar een stukje natuur. We hebben ons kleine huurkarretje de Sierra Gorda van de staat Querétaro ingestuurd, een natuurreservaat met de grootste biodiversiteit van Mexico. Na een gastronomische stop in Bernal, waar we deze vakantie al eerder waren, gingen we de bergen in. Het werd een adembenemende tocht met ontelbaar veel scherpe bochten en prachtige vergezichten. Het begon allemaal heel droog en dor, echt woenstijngebied, maar hoe hoger we klommen hoe groener het werd omdat je daar praktisch de wolken in rijdt. Vlak voor onze eindbestemming, Pinal de Amoles, reden we over het hoogste punt van Querétaro: la puerta al cielo (de deur naar de hemel). Het dorpje zelf was een klein plaatsje waar het 's avonds behoorlijk koud kan worden. Vlak voor de deur van ons hotelletje was er die avond toevallig van alles te beleven. Er werd namelijk een posada, een traditioneel feest in aanloop naar Kerst, gehouden compleet met piñatas, ponche, atole en toritos (vuurwerk). We keken onze ogen uit!
 |
| Gorditas eten in Bernal |
 |
| De Sierra Gorda in |
 |
| Maar dan in het echt nog veel mooier! |
 |
| Pinal de Amoles |
 |
| Kleurrijke straatjes... |
 |
| ...en een heel kleurrijk kerkje |
 |
| Een piñata voor de jongens... |
 |
| ...en een piñata voor de meiden: dale, dale, dale!! |
 |
Ahí viene el toro!
Een torito is een geraamte van vuurwerk in de vorm van een stier
waar volwassenen mee door de straten rennen
achter de gillende kinderen aan. Zo is (sier)vuurwerk wel leuk! |
 |
Op foto is de sfeer moeilijk te vangen. Gelukkig hebben we ook filmpjes.
Misschien kunnen we die later nog eens uploaden. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten