Via Carolina: On the road!

Een paar dagen in een huurautootje de wijde wereld in trekken, een onmisbaar element in onze vakantie. We waren dan ook heel happy toen we woensdagmiddag eindelijk het gaspedaal konden intrappen en La Paz uitreden. Op avontuur! Nou, een avontuur werd het! Na onze eerste overnachting in het uitgestorven dorpje Todos Santos kregen we donderdagochtend in the middle of nowhere plots een lekke band. Daar sta je dan in de berm! Geen bereik met je telefoon! Ruim 40 graden in de zon. Pffff... We konden onszelf wel voor onze kop slaan want eigenlijk voelde de auto bij ons vertrek al niet goed. Hij zwabberde wat veel boven de 90 km per uur. Nu wisten we dus waarom. Er zat gewoon een verrotte band onder. Wat nu? We wisten het even niet. Zelf gaan sleutelen? Nou nee, vond Marjolein. Ze plaatste de gevarendriehoek op de weg en ging druk gebaren naar elke voorbijganger. Haha, stoer! En het werkte! Al snel stopte een aardige Mexicaan die die twee wijffies wel even wilde helpen. Het zweet gutste van zijn hoofd maar hij had het binnen een kwartier voor elkaar. Gracias, gracias, gracias señor! Als dank gaf Marjolein hem een CD van Carolina de Holanda ;-)
We trokken door. In San Lucas dronken we een koffietje, in San José aten we chiles rellenos en precies voor het donker waren we op onze eindbestemming: Cabo Pulmo. Een supermooi plekje in een natuurreservaat. We hadden daar een eco cabaña gehuurd voor twee nachten. We plonsden meteen de zee in want we waren behoorlijk oververhit.
De volgende dag wilden we snorkelen op een bijzonder plekje (Los Arbolitos) vlakbij ons dorpje maar de weg daar naartoe was helaas onbegaanbaar door de orkaan die hier een paar weken geleden overheen is getrokken. In alle dorpen die we op deze trip hebben gezien is de schade trouwens enorm en overal zichtbaar. Soms hele gebouwen weggevaagd. Heftig!
Er zat niks anders op dan gewoon in de baai voor onze cabaña wat te snorkelen. We hebben daardoor niet de unieke onderwaterwereld gezien die hier voor de kust ligt (door Jacques Cousteau niet voor niets hét zeeaquarium van de wereld genoemd) maar het was toch heerlijk en prachtig. Weer heel veel andere tropische vissoorten gezien. En bovendien hadden we het hele strand weer voor onszelf. Wat een rust!
Zaterdagochtend vertrokken we in ons rode karretje, terug naar La Paz, waar ik nu dit blog bijwerk. Vanavond nemen we hier de nachtboot naar Topolobambo (trip van 6 uur) om vervolgens maandagmorgen de trein van Los Mochis naar Chihuahua te nemen. En daar kijken we natuurlijk heel erg naar uit!