Adios amigos!!

De laatste twee dagen stonden in het teken van het afscheid van Mexico en onze vrienden. Zaterdagavond waren we bij een echte, traditionele posada - compleet met pelgrimslied en piñata - bij de familie van Leticia en Bert (helaas geen foto's). Zondag hebben we gefietst over de Paseo de la Reforma en wat laatste souvenirs gekocht op de Alameda. 's Avonds gingen we naar de familie Torres voor koffie met gebak. Dat is al jaren een vast onderdeel in onze reis maar dit keer was het bezoek heel bijzonder omdat onze vriend Elias er helaas niet meer bij was. We hebben natuurlijk gehuild, maar ook veel gelachen om alle leuke herinneringen aan hem.
Maandag bracht ik nog een bezoek aan mijn platenbaas Marco Antonio Lugo en 's middags gingen we eten met Silvia, Rafa en Mila. Waarna het onvermijdelijke afscheid volgde en ook hier viel natuurlijk een traantje. Ni modo... HASTA PRONTO, AMIGOS!!!

Wij met Martha Elisa, Alejandra, Beto en Martha

Op zondagochtend is de Paseo de la Reforma autovrij
en kun je daar dus prima fietsen, skaten, hardlopen, etc.

Even een koude horchata (rijstwater) erin gooien

Marco Antonio Lugo van Discos Continental

Mila (Silvia's kok) met haar hulpje

Het laatste maaltje: taco's!!! Ja, die heb je tegenwoordig ook vegetarisch: met nopal!

On the road

Als je on the road bent vergeet je vaak foto's te maken terwijl je zoveel mooie dingen ziet. Van Pinal de Amoles naar Querétaro heeft Marjolein een poging gedaan maar eenvoudig is het niet. Vaak rij je te snel die typisch Mexicaanse huisjes, winkeltjes, kapelletjes voorbij. Of je stopt even bij een adembenemend vergezicht maar dat krijg je natuurlijk nooit zo indrukwekkend op de gevoelige plaat zoals het in werkelijkheid was. Maar hierbij toch wat kiekjes van onze trip naar Querétaro.

We verlaten ons hotelletje in Pinal de Amoles

Mandarijnen vervoeren doe je zo. Los in de bak.
Bij elke bocht of bobbel vlogen er een paar uit.

Ons kleine karretje valt in het niet tegen die immense bergen

Een van die vele winkeltjes met chips en cola

Nog zo'n winkeltje. En straathonden natuurlijk.

Leuke restaurantjes kom je ook tegen.

Koeien langs, soms op, de weg

Een verlaten winkeltje. Marjolein zag er wel handel in!

Kapelletjes zie je om de haverklap. Zeker daar waar ongelukken zijn gebeurd.

Even schaduw zoeken tijdens een korte stop

Prachtig vergezicht met hier en daar wat huisjes. Je zou er maar wonen!

Hoe verder van Pinal, hoe droger het wordt. Ook mooi!

Eenmaal in Querétaro zagen we hoe deze poppen vervoerd werden...

... en 's avonds zagen we toevallig waar ze voor bedoeld waren!

Gezellige drukte op een van de vele pleintjes van Querétaro.
Altijd wat te doen in Mexico.

Plaza de Armas, Querétaro

Mooi schilderij van het wapen van Mexico

En altijd weer die mooie kleuren

Querétaro is een leuk stadje voor een korte stop

Even een "klein hapje" doen: tlayuda oaxaqueña

Verschil moet er wezen....

Puente de Dios, un paraíso!!

En dan een van de mooiste dagen van deze vakantie. Voor mij misschien wel de mooiste want ik ben nou eenmaal helemaal weg van watervallen. In dit was een zeldzame beauty. Nog heel erg ongerept, nauwelijks toeristen en onbeschrijfelijk mooie natuur. Puente de Dios, vlakbij Pinal de Amoles. Om er te komen hebben we eerst een stuk het dorp uitgereden, toen 5 kilometer gelopen naar een punt waar gidsen je opwachten en toen met één van hen nog 2 kilometer langs en door het water gelopen naar de bron, de Puente de Dios. Adembenemend. Echt. Bizar!

De start van de wandeling, een flinke afdaling met prachtige vergezichten onderweg

Achter onze gids Everardo aan

Waanzinnig!

Ondertussen ook nog speuren naar vogels

Dit dus...

Het eindpunt, Puente de Dios

Oftewel, het bruggetje van God

Pinal del Amoles, puerta al cielo

Tijd om San Miguel de Allende en Guanajuato te verlaten en écht de natuur in de trekken. En niet zomaar een stukje natuur. We hebben ons kleine huurkarretje de Sierra Gorda van de staat Querétaro ingestuurd, een natuurreservaat met de grootste biodiversiteit van Mexico. Na een gastronomische stop in Bernal, waar we deze vakantie al eerder waren, gingen we de bergen in. Het werd een adembenemende tocht met ontelbaar veel scherpe bochten en prachtige vergezichten. Het begon allemaal heel droog en dor, echt woenstijngebied, maar hoe hoger we klommen hoe groener het werd omdat je daar praktisch de wolken in rijdt. Vlak voor onze eindbestemming, Pinal de Amoles, reden we over het hoogste punt van Querétaro: la puerta al cielo (de deur naar de hemel). Het dorpje zelf was een klein plaatsje waar het 's avonds behoorlijk koud kan worden. Vlak voor de deur van ons hotelletje was er die avond toevallig van alles te beleven. Er werd namelijk een posada, een traditioneel feest in aanloop naar Kerst, gehouden compleet met piñatas, ponche, atole en toritos (vuurwerk). We keken onze ogen uit!

Gorditas eten in Bernal

De Sierra Gorda in

Maar dan in het echt nog veel mooier!

Pinal de Amoles

Kleurrijke straatjes...

...en een heel kleurrijk kerkje

Een piñata voor de jongens...

...en een piñata voor de meiden: dale, dale, dale!!

Ahí viene el toro!
Een torito is een geraamte van vuurwerk in de vorm van een stier
waar volwassenen mee door de straten rennen
achter de gillende kinderen aan. Zo is (sier)vuurwerk wel leuk! 

Op foto is de sfeer moeilijk te vangen. Gelukkig hebben we ook filmpjes.
Misschien kunnen we die later nog eens uploaden.

De natuur in

Na al die stadjes, straatjes, winkeltjes en restaurantjes hadden we behoefte aan wat meer natuur. Daarom hebben we op onze laatste dag in San Miguel de Allende een mooi park net buiten de stad bezocht: El Charco del Ingenio. Een soort gigantische botanische tuin, maar het grootste deel van het gebied is puur natuur en dus niet of nauwelijks aangelegd. Met naast vele soorten cactea ook veel vogels en vlinders, een indrukwekkende canyon en prachtige view over de stad. 

's Avonds zijn we nog even het stadje ingegaan om afscheid te nemen van SMA.